طبق آخرین برآوردها، میش مرغ در سالهای گذشته به دلیل محدود شدن زیستگاه های طییعی، شکار بی رویه، اختلال در مناطق زیست و تخمگذاری آن، در معرض تهدید انقراض قرار گرفته است. متاسفانه زیستگاه این پرنده به دلیل تعارضات و تهدیدات محیطی در حال ازبین رفتن است و زمینه انقراض این پرنده کوتاه پرواز را سریعتر فراهم کرده است.
این پرنده ای از خانواده میش مرغ ها و سنگین ترین پرنده قابل پرواز در دنیا است؛ عمدتا در علفزارهای باز، دشت ها و استپ های وسیع بدون درخت، مزارع گندم، نخود و یونجه زارها همچنین بصورت گروهی و در دسته های نسبتا کوچک زندگی می کند.
این پرنده خجالتی در حدود دو الی چهار تخم در لابه لای مزارع و محصولات کشاورزی می گذارد که پس از 25 تا 28 روز جوجه میش مرغ بدنیا می آید و طول عمر این پرنده سنگین وزن بسته به شرایط زیستی بین 10 تا 15 سال است.
طول بدن این پرنده سنگین 75 تا 120 سانیتمتر است که فاصله نوک بالها از دوطرف به 260 سانتی متر نیز می رسد.
این پرنده در ایران فقط در محدوده کوچکی از زیستگاه های شهرستان بوکان در استان آذربایجان غربی قرار دارد.
اثرات مستقیم فعالیت های كشاورزی در بوكان مربوط به هم زمانی سمپاشی با خارج شدن جوجه ها از تخم و طی مراحل رشد اولیه می باشد كه به دلیل تأثیر مستقیم سم روی پرنده باعث از بین رفتن جوجه ی نوپا می شود.
به دلیل سمپاشی، حشرات مورد تغذیه میش مرغ از بین می روند و این مساله اثر غیرمستقیم بر زندگی میش مرغ ها دارد. همچنین فعالیت كمباین های درو كننده غلات كه بر اساس عرف محلی در ساعات شبانگاهی صورت می گیرد، موجب از بین رفتن جوجه ها می شود.
از سوی دیگر خریداری محصول سرپای كشاورزان، تبارشناسی جهت تعیین نزدیکترین جمعیت اهدا كننده ی تخم در خارج از ایران، مدیریت پسماند، كنترل سگ ها، برقراری وضعیت فوق العاده و پایش فشرده در دوره ی زادآوری، حلقه گذاری و ردیابی ماهواره ای جوجه ها، پس از احیای جمعیت از مهمترین اقداماتی است که برای نجات گونه از بحران انقراض توصیه می شود.
نظرات کاربران